Կրկին գարուն է, ևս մի ցուրտ ձմեռ ճանապարհեցինք ու այս անգամ այն ավելի արագ անցավ: Շատերս չենք էլ հիշում, թե ինչպես էինք հոգնում ծանր վերարկուներից ու երազում գարնանային թեթև հագուստների մասին: Շատ եմ

Իմ ձեռքերն իմն են: Դրանք ինձ են տրվել հենց այնպես: Դրանցով կարող եմ շոշափել, շոյել, զգալ: Ոտքերս նույնպես իմն են: Դրանք էլ տրվել են քայլելու, վազելու, պարզապես իրենց տակ հողը զգալու համար: Իսկ

Տարիքի հետ հասկանում ես, որ գեղեցիկ չես: Երևի ինձնից շատ ոչ մի մանուկ իր մայրիկին չի հարցրել` մամ ես սիրուն ե՞մ… Իսկ ես միշտ ստանում էի նույն պատասխանը` իհարկե… Հայելին ինչ ոչինչ չէր