Ես սիրում եմ այն աշխարհը, որտեղ հայտնվում եմ ամեն անգամ, երբ փակում եմ աչքերս: Այնտեղ միայն ես մուտք ունեմ, որովհետև այն ես եմ ստեղծել, ես եմ տեսել, ես եմ զգացել: Երբեմն փորձել եմ

Երազումս քեզ տեսա: Իբրև եկել էի քեզ մոտ, այդտեղ` հեռու: Երազումս աչքերս բացեցի ու քեզ տեսա: Այնքան մոտ էիր, այնքան իրական: Ցանկացա և ավելի մոտեցա քեզ: Մատներով դիպա այտիդ ու հասկացա, որ երազումս

Կարծում եմ` այժմ սիրում եմ միայն ձայնդ: Հիմա միայն դա ունեմ: Երբ մոտենում է ձայնդ լսելու ժամը, սիրտս սկսում է անհանգիստ աշխատել: Երբ ինձնից երկու սանտիմետր հեռու դրված հեռախոսիս էկրանը լուսավորվում է նկարովդ,

Եթե ինձ առաջարկեն ընտրել անհնարին մի բան, ապա ես կընտրեմ թևերը: Կուզեմ թռչուն դառնալ ու ամեն օր թռչել-անցնել հարյուրավոր կիլոմետրերը, մոտենալ քեզ ու պատուհանին նստած հետևել, թե ինչպես ես քնում: Կհսկեմ քունդ, որպեսզի

Ես սիրում եմ աստվածային դարձած քեզ: Սիրում եմ, թե ինչպես եմ իմ ձեռքերով ու աչքերով քեզ աստվածացրել ու կատարյալ դարձրել: Ես սիրում եմ, թե ինչպես վեհ ու բարձր ես ինձ հետ: Գիտեմ, որ

Հարսանիքիս օրը կյանքիս ամենաերջանիկ օրերից երկրորդն է լինելու: Առաջինն արդեն ապրել եմ, երբ հասկացել եմ, որ սիրում եմ ու սիրված եմ: Երրորդ օրը առաջնեկիս ծննդյան օրն է լինելու: Հարսանիքիս օրը ամենաերջանիկն եմ լինելու…