Այնտեղ, որտեղ անցյալները հալչում են ու դառնանում գետերով, լճանում դարերով, գոլորշանում հույսերով, ես թողել եմ ինքս ինձ ու վերածնվել: Այնտեղ, որտեղ անձրևները գալուց էլ փոշիանում են ամպերի ծանրության տակ, եռում հուսահատությունից, մռնչում անսերությունից,

Պտտվեմ, պտտվեմ այնքան, մինչև աշխարհներս հրաժարվեն ինձնից, հարվածեն ինքնագոհ, երազամորթ մտքերիս, պտտվեմ, պտտվեմ այնպես, որ սեփական երազներս արյունասպան անեն սեփականասեր էությունս: Իմաստազուրկ ծիծաղներով սպանեմ սիրակարոտ գիշերներս, հևեմ մտքերիս ծանրությունից, փշրեմ մատներս սառը պատերով,