Պարզ է ամեն ինչ, բարդ բառեր էլ պետք չեն: Դու մի աշխարհ, ես մի ուրիշ, գիշերային լռության մեջ ես ու դու, բայց ոչ մենք. մենք ուրիշ ենք: Նույն նավակում հայտնված դու և ես

Դու կզանգեիր, կասեիր, որ մի քանի րոպեից մեր բակում ես, իսկ ինձ կմնար միայն բաճկոնս հագնել, կապել մեր շարֆը, վերցնել ձեռնոցներս ու իջնել: Ես չէի նայի հայելու մեջ, որովհետև դու իմ ընտանիքն էիր:

Ես իմ կորած ժամերն եմ հետ ուզում, ես իմ կորած ժպիտներն եմ հետ պահանջում: Ինքս ինձնից: Հիմար: Հիմար: Անչափ հիմար ու հիմար: Ու կրկին հիմար: Ես իմ երջանկության ձգտումներն եմ ուզում, ես քեզ

Կարոտել եմ քեզ, բայց այն քեզ, որ իմն էր, ու որ քոնն էի, ու երբ կայինք մենք, մեր սերն ու մեր հույսերը: Ես խենթանում էի քեզ համար, խենթանում էի այն ձմռան համար, որ

Թե պիտի քարկոծվեմ, թող քարկոծվեմ ինքս իմ փշերից. չկա առավել ցավ ու տանջանք: Փախուստս փրկություն կկոչվի, սարսուռս` աղերսանք: Ազատություն, հանգստություն այնտեղ, որտեղ տուն ես կոչում: Սխալների ճահճում փրկություն կա, թե թևերդ ձգես ու

Լինես հեռու, թե այնքան մոտ, այնքան, այնքան, որ զգամ արյան շարժդ երակներով ու չհասկանամ՝ այդ իմ, թե քո արյունն է խաղում ու վազում, զարկում օրգաններին, իմ, թե քո մարմնի, լինես հեռու, այնքան հեռու,