.jpg)
Իմ իրանը երբեք ոչ ոք այդպես չէր գրկել, ինչպես դու: Երբ վարում էիր մեքենան, հանկարծ կանգ առնում, հրամայում դուրս գալ մեքենայից, քո մեծ ձեռքերով բռնում իրանս ու համբուրում շուրթերս: Սառն օդը փչում էր
.jpg)
Դու խոստացել էիր, որ կողքիս կլինես, ինչ էլ պատահի: Դու կողքիս չեղար, անգամ երբ ոչինչ չպատահեց: Իսկ հիմա պատահել է, գրողը տանի, ամեն օր է պատահում, իսկ դու չկաս: Որտե՞ղ ես, ինչու՞ չկաս:
Դու ինձ չէիր սիրում: Եվ ոչ էլ սիրահարված էիր: Դու բառեր չէիր գտնում նկարագրելու, թե ինչ է կատարվում ներսումդ իմ պատճառով: Դու հարցնում էիր, թե ինչ եմ զգում ես: Եվ ես ասում էի,
Կատրինը ոտքը ոտքին գցած նստած էր սրճարանում: Շոկոլադի տաք բաժակով տաքացնում էր սառած մատները: Հայացքն ուղղված էր հարևան սեղանի շուրջ նստած տղայի ծխախոտի ծխին: Ի՜նչ անհետաքրքիր էր ծխում. անգամ ծուխն էր անհետաքրքիր: Շուտով
Մարիայի և իմ սերն ապրեց քսան տարի: Այն, ինչ զգացի առաջին անգամ նրան տեսնելիս, չէր կարելի կոչել սեր առաջին հայացքից: Այդպիսի սեր չի լինում, կարծում եմ: Միայն սիրտդ է կծկվում, և թվում է,
Անվերջ տանգոներից անգամ պրոֆեսիոնալ պարողներն են հոգնում: Իսկ ես` սիրողական մի խաղացող, հոգնած փուչ պարերից ու անքուն գիշերներից, իրերս հավաքեցի ու չվեցի այնտեղ, որտեղ գեղեցիկն էր արարվում` հույս տածելով, որ այդտեղ գոնե գեղեցիկն
«Me amor… Հիշու՞մ ես այն տանգոն, որ պարում էինք: Հիշում ե՞ս, որ ականջիս շշնջացիր, որ գեղեցիկ եմ: Հիշում ե՞ս ինձ: Հիշու՞մ ես, որ բարձրացանք հյուրանոցի համար, որտեղ շարունակում էինք մեր մերկ տանգոն: Հիշում
«Վերցնում եմ թափանցիկ գույն ունեցող բաժակն ու բացում ծորակը: Խողովակներից եկող կեղտոտ լուծույթը, եթե չեմ սխալվում` ջուր են ասում, աստիճանաբար մաքրվում է և լցվում թափանցիկ գույն ունեցող բաժակի մեջ: Աջ գրպանից… ձախ գրպանից
Երբ ես ծնվում էի, ոչ ոք ինձ չասաց, թե ով եմ ես: Առաջին բանը, որ տեսա, ինձ գրկած բանվորներն էին, առաջին բանը, որ զգացի` ինչ-որ մութ արկղում թափահարվելը: Հետո տեսա ինչ-որ գեր կին
Երբ ծագում է արևը, գիտես, որ գալու է երեկո, ու նա գնալու է, բայց միևնույն է` փակում ես աչքերդ, զգում նրա ջերմությունը, սկզբից հաճելի, հետո այրող, ժպտում ես, խոսում նրա հետ, հետո աչքերդ
Երբ թրջվում ես անձրևի տակ, գիտես, որ հիվանդանալու ես, բայց միևնույն է` շարունակում ես խելահեղ պարել ու վայելել ամեն կաթիլը: Այդ ամեն կաթիլը պատճառ է հանդիսանում, որ հետո դողէրոցքով պառկես անկողնում ու երազես
Նա ինձնից մեծ էր: 20 տարով: Մեծ էր: Ինձնից: Կամ էլ ես էի նրանից 20 տարով փոքր: Տարբերություն կար: Եվ ոչ միայն տարիքային: Ես հայր չունեի: Եվ նա կատարյալ հայր էր ինձ համար:
.jpg)
Մաշկը մերկանալ գիտի ճիշտ հպումներից: Թվում է, թե մերկ մաշկից ավել էլ ի՞նչ մերկություն: Դու մերկացնում ես մաշկս, երբ մատներիդ ծայրով դիպչում ես այստեղ, մի-փոքր ներքև, այո, հասար… Խորտակվում եմ աչքերիդ կանաչում: Խենթանում
.jpg)
Երբևէ զգացե՞լ եք տղամարդու հոտը: Այն միակի հոտը, որը նման չէ ոչ մեկին: Երբ նա տեղաշարժվում է, և նրա հոտի մոլեկուլները ցնցում են օդն ու անցնելով քթիդ միջով հասնում ուղեղիդ ու ազդում թունդ
Չկա ավելի գեղեցիկ բան, քան միայնակ տղամարդու բնակարանը: Նախասրահում թափթփված կոշիկներ ու բաճկոններ են, իսկ խոհանոցում անբացատրելի քաոս է. կաթսայի մեջ անհասկանալի ծագման ուտելիք, սեղանին արագ սննդի ռեստորանների բուկլետներ, լոգասենյակում բացառապես տղամարդու խնամքի
A: Երբևէ մտածե՞լ ես, որ մենք տիեզերքի ամենամեծ մասնիկներն ենք, և մնացյալ բոլորը մեզնից այնքան փոքր են, որ մենք նրանց պարզապես չենք նկատում: B: Իսկ մոլորակնե՞րը: Դրանք մեծ են: A: Այդ մասին չեմ մտածել:
Փնտրում եմ: Չեմ գտնում: Չեմ գտել: Կգտնե՞մ: Չէ: Պարզապես լինում են մարդիկ, ովքեր միշտ այնպիսի զգացողությամբ են ապրում, որ կյանքն իրենց կողքով անցնում է: Այլ փողոցներում, քաղաքներում, մոլորակներում է կյանքը, իսկ այստեղ ժամանակը
Հարցն այն չէ, որ միայնության մեջ սովորում ես ատել ինքդ քեզ: Այն չէ անգամ, որ միայնությունն այնքան է ձուլվում մաշկիդ, որ օտար դիպումներից այրվում ու ցավում է: Այն չէ նաև, որ ժամանակի հետ
Ես այրվում էի տենդի մեջ, բայց շարունակում էի հատակին նստած շոյել մեր մազոտ շանը: Նա գլուխը դրել էր ոսկրոտ ծնկներիս, ժամանակ առ ժամանակ գլխի դիրքը փոխելով, ասես ուզում էր քիչ թե շատ հարմար
Ես մի արատավոր սովորություն ունեի. հույսս երբեք չէի կորցնում: Դա իմ մեծագույն և կարծես անուղղելի սովորությունն էր: Կենցաղային մակարդակով տհաճ ձևի չէի կորցնում հույսս, որ մի օր հանդիպելու եմ այն միակին, ով ընդունելու
Այսօր երազ տեսա: Տեսա, թե ինչպես էի եկել քեզ մոտ: Քնած էիր: Կարծես երազ էիր տեսնում: Կարծես ինձ: Ամեն շնչելիս կուրծքդ բարձրանում ու իջնում էր: Մի ձեռքդ դրել էիր կրծքիդ, իսկ մյուսով բարձն
Կյանքում սիրում են մի քանի անգամ, բայց մի անգամ է լինում, երբ հասկանում ես՝ նա է: Ես գտել եմ քեզ, պատահաբար, միլիարդների մեջ գտել եմ քեզ, և սիրտս, թվում է, թե կպայթի այդչափ
Երբ դու ինձ լքեցիր, քեզ աստվածացնող իմ մի կեսը քեզ հետ տարար: Երբ դու ինձ լքեցիր, ես կիսվեցի, փոքրացա, անապատացա ու ծարավեցի քո բացակայությունից: Երբ դու ինձ լքեցիր, գիշերն ու ցերեկը մեկ եղան,
Mon ami, դու հիասքանչ ես: Անկրկնելի գեղեցիկ ու տաք: Դու հիասքանչ ես: Եվ քո կողքին ես հիասքանչ եմ: Ես սավառնում եմ ամենագեղեցիկ աչքերիդ անսահմանությունում, ես կորցնում եմ ինձ քո տաք գրկում, ես հալչում
Դու ամուսնացած էիր: Եվ դա իմ կյանքի ամենամեծ ողբերգությունն էր: Դու գրողի տարած ամուսնացած տղամարդ էիր: Գրողը տանի, դու իսկապես ամուսնացած էիր: Եվ ես սիրում էի քեզ: Դու ասես հրուշակեղենի խանութի լավագույն թխվածքը
.jpg)
Ասում են՝ երջանկությունը գրեթե անհասանելի բան է: Այդ դեպքում մենք ի՞նչ ունեինք, եթե ոչ երջանկություն: Մենք միմյանց ունեինք, և դա մեզ բավարար էր: Երևի մոռացել ես, թե ինչպես էի առավոտյան արթնանալիս մոտենում տաք
.jpg)
Երբ մենք փողոցով քայլում էինք, մարդիկ ապշահար մեզ էին նայում: Նրանք չէին նկատում ոչ իմ երջանիկ ժպիտը, ոչ քո հպարտ հայացքը. նրանք աչքերը չորս էին անում ու նայում էին մեզ: Ես սիրում էի
Դու աստվածային ձայնով ու հրեշտակային արտաքինով մի բուռ անծանոթություն ես, որ ժամ առ ժամ պատվում է կարոտով ու անհասկանալի ժպիտներով: Դու աշխարհի ամենագեղեցիկ ձայնով մի լույս հույս ես, որին չեմ ճանաչում, բայց վստահորեն
.jpg)
Մարդիկ հազարավոր պատմություններ են գրել առաջին սիրո մասին, որոնք, մյուս մարդկանց կարծիքով, հեքիաթներ են: Մենք էլ էինք այդպես կարծում, մինչև չհանդիպեցինք միմյանց: Գուցե մենք էլ լավ հեքիաթասացներ էինք, գուցե` անչափ միայնակ ու մենակ:
.jpg)
Քեզ ինչպե՞ս բացատրեմ իմ մենության կշիռը, թե պիտի ականջներդ փակես ու փախչես հեռու: Դու անհաղորդ իմ աղաղակող լռությանը` քոնն ես պնդում ու զայրանում, որ չեմ հասկանում: Մեղավոր չեմ, որ մեղքերիս կշիռը հավասար է
.jpg)
Հուսահատություններիս բաժակն այնքան է լցվել, որ խեղդվում եմ արդեն: Ես խմում եմ, խմում, անվերջ խմում, հարբում, ցած ընկնում, սկսում սողալ ու արմունկներս արյուն արած պառկում սպասումների խաչմերուկներում, որտեղ հույսերս փոշի են կապել ու
.jpg)
Դու խոստացար, որ մինչև մահը չբաժանի մեզ, կլինես կողքիս, բայց մահացար մեզնից էլ շուտ, այդպես արդա՞ր է: Դու խոստացար, որ կմոռանամ ամեն ցավ ու հիվանդ միտք, բայց սիրտս փշրվել է հազար մասի, ու
.png)
Թե երբևէ եղունգներդ մխրճել ես ափերիդ մեջ ու ցավդ կուլ տվել, ինձ կհասկանաս: Կհասկանաս, որ ժամանակի հետ դադարում ես սպասել: Ու պայքարել: Կհասկանաս, որ ամեն պայքար չէ, որ արժե ցավերիդ ու հիասթափություններիդ: Ես
.jpg)
Եվս մեկ ձմեռ ճանապարհում ենք իրարից հեռու, բայց միմյանց կողքին: Միմյանց այնքան մոտ, որ հեռավորությունից սիրտս կտոր-կտոր է լինում: Այսպես չպետք է լիներ, բայց եղավ: Ես դադարել եմ հավատալ ճակատագրին, որովհետև իմ սեփական
.jpg)
Այսօր մեր ամուսնության օրն է: Անցել է 14 տարի: Մենք երիտասարդ ու միամիտ, լի հույսերով ու համոզմունքով, որ աշխարհը մեր ոտքերի տակ է, իսկ մենք` թագավոր: Մեր համատեղ կյանքի ամեն տարին կաթիլ առ
.JPG)
Ես ընտանիք եմ ուզում: Ինչպես բոլոր նորմալ մարդիկ: Ուզում եմ երջանիկ լինել կողքիդ, քեզ համար նախաճաշ ու ընթրիք պատրաստել, քեզ աշխատանքի ճանապարհել ու քո հագուստն արդուկել: Այո, ես այրվել եմ: Դու նույնպես: Բայց
Bonjour ու բարի գալուստ
