Իմ մտքերի անդունդում դու ես, քեզնից ծնվող ու վեր ելնող ամեն միտք քեզ է կանչում, իսկ դու քաշում ես ամեն այլ միտք, ամեն այլ հույզ: Իմ հույսերի անդունդում քեզնից հոգնել են, քեզնից ծնվելով ու սնվելով քեզ մոռանալ են ուզում, դու էլ բավարար չես: Իմ երազների անդունդում քո շուրջ մի փոթորիկ, մի հողմ է պտտվում, պատկերդ կառուցում ու փլվում, քեզ մոտ բերում ու սպանում, ձեռքդ ինձ պարզում ու անհետանում: Անունովդ են հոլովվում բոլոր բառերը, ձայնովդ են որոշվում տատանումները բոլոր, քոնն է, քոնը չէ, քոնն է, քոնը չէ... Բնական դարձած ‹‹չկաս››-ը կապվում է գիտակցված ‹‹չկամ››-ի հետ: Քեզ հետ արյունս մրրկանում է, առանց քեզ եռում, այրվում, այրում անքեզ մաշկս, քայքայում ներսից, հալչում, իմաստազրկվում: Քեզ միշտ երազող էությունս փոքրանում է, ճզմվում, հավասարվում քարոտ գետնին, ինքը դառնում մի քար գետին: Քեզ միշտ ձգտող էությունս, քեզ հետ պայքարում միշտ հաղթվող ճղճիմ սերս գետին է որ կա, մի հող գետին, ամենքի ոտքերի տակ հավասարվող, հղկվող: Քեզ հետ պայքարից հոգնել եմ, պայքարում այս, որ չկան հաղթողներ ու պարտվողներ, ես արդեն ավելորդ եմ: Քեզ եմ հանձնում հոգնած սերս, արա այն, ինչ սիրտդ է ուզում, կուզես` խեղդիր մտքերիս անդունդում, կուզես` թև տուր ու բաց թող, կուզես` պահիր հաղթանակներիդ դարակում, կուզես փոշի դիր վրան ու ասա. ‹‹Հնացա՜վ››...

Փորձիր նայել քեզ իմ աչքերով. կերկրպագես ինքդ քեզ:

Փորձիր կարոտս սեղմել բառերով. բառարանները կպատռվեն:

Փորձիր անուն տալ սրտիս. այն կբղավի, որ անձնագրով արդեն իսկ քեզնոտ է:

Փորձիր դառնալ օր ու գիշեր. կզգաս, թե որքան շատ ես դու նրանցում:

Փորձիր գրկել ինքդ քեզ. այժմ իմ փոխարեն միայն դու կարող ես դա անել:

Փորձիր ատել հեռավորությունը. կիլոմետրերն իմ անունը կհառաչեն:

Փորձիր սպանել ժամանակը. այն քեզ իմ` հաղթվածիս անունը կոռնա:

Փորձիր կանգնեցնել հուսահատ արցունքներս. նրանք քեզ են կրում:

Փորձիր գրկել հեռու մարմինս. այն քո բացական է անիծում:

Փորձիր լրացնել չասված ու չլսված բառերը. նրանք վաղուց հանձնվել են գիշերային մենակությանը:

Փորձիր մոռանալ հարվածոտ ու ցավոտ խոսքերը. ես վաղուց այրել եմ դրանք:

Փորձիր սիրել քեզ այնպես, ինչպես ես. շունչդ կկտրվի:

Փորձիր սիրել ինձ այնպես, որ սիրտս ճաք չտա, ձայնս սահ չտա, շունչս կանգ չտա:

Փորձիր փորձել փրկել օրգանիզմս ինձնից մեծ, ինձնից ուժեղ, ինձ ուժ տվող ու ինձ սպանող այս հիվանդ սիրուց:

Թե թռչուն լինեի, կլինեի քեզ ուղեկցող, ճամփադ վերևից հսկող թռչունը: 

Թե ծաղիկ լինեի, կլինեի այն ծաղիկը, որ մորդ կնվիրեիր:

Թե արև լինեի, կլինեի միայն քեզ համար շողացող արևը: