Պարզապես լինում են մարդիկ, ովքեր միշտ այնպիսի զգացողությամբ են ապրում, որ կյանքն իրենց կողքով անցնում է: Այլ փողոցներում, քաղաքներում, մոլորակներում է կյանքը, իսկ այստեղ ժամանակը կանգ է առել ու խեղդում է: Ամուր բռնած կոկորդը խեղդում է, չի թողնում լիարժեք շնչել: Գոնե շնչել:
Պարզապես լինում է այնպես, որ սխալված մարդն այլևս շանս չի ունենում: Երջանկությունը գալիս է, թակում բաց դուռը, բայց խորշում ու ներս չմտած գլխապատառ փախչում: Եվ այդպես ամեն գրողի տարած անգամ:
Պարզապես լինում են մարդիկ, ովքեր ճակատագրով արդեն իսկ անճակատագիր են: Նրանց վիճակված չէ զգալ, թե ինչ բան է մշտական անհոգությունը: Նրանք չեն կարող երբեք գլուխը բարձին դնել ու զգալ, որ միայնակ չեն ոչ մի պարագայում: Նրանց վիճակված չէ տաքացնելու ինչ-որ մեկի անկողինը: