Գույներ

5 Comments

Իմ կյանքը գույներ է շնչում: Երբ փակում եմ աչքերս, գույները ողջունում են ինձ: Իսկ երբ գլուխս առնում եմ ձեռքերիս մեջ, նրանք սկսում են իրենց պարը: Ամեն զգացում ու զգացմունք գույն ու երանգ ստացած պտտվում է աչքերիս մթության մեջ: Գույների իմ աշխարհում ամեն ինչ ու ամեն մարդ ունի իր գույնը, մեկը` սովորական, իսկ մյուսն այնքան ուրիշ, որ վախենում եմ նրա գույնին անուն տալ, վախենում եմ կորցնել այդ գույնը, կորցնել նրան: 
Ես ծովի գույնն եմ: Ծովի ձայնն եմ ես: Ես, որ կյանքում ծով չեմ տեսել, ծովի գույնն եմ առել, ծովի համն եմ ես: Ծովից չեմ վախենում, դեպի ծովն եմ ձգտում, որովհետև ես ծովի գույնն եմ:
Իմ սերն արևոտ կաթի գույնն է: Արևի պես արևային, կաթի պես մաքուր, այնքան մաքուր, որ մի սև փոշին անգամ երևում է կաթնային մակերեսին: Իմ սիրո գույնը կաթոտ արև է, ջերմ ու անաղարտ:


Իմ երազանքը մանկան շուրթերի վարդագույնն է: Երազանքս ծնվեց մանուկ շուրթերիս վարդագույնի վրա և մնաց ինձնից հետո ծնված ամեն մանկան շուրթին: Երազանքիս գույնը մանկան պես անպաշտպան է, անմեղորեն վարդագույն, անմեղորեն երազանքոտ:
Անցյալս գետի մամռոտ քարագույնն է: Մոտ անցյալս քարերի մամուռը մաքրող բոբիկ ոտքերի գույնն է: Քարագույնը գորշագույնը չէ. քարագույնը բոբիկ ոտքերին սպասող ժամանակն է: Բոբիկ ոտքերն արևոտ կաթնային են:
Ներկաս մի տերևի գույնն է: Գարնանը` մրսող կանաչ, ամռանը` շոգող կանաչ, աշնանը` մարող կանաչ, ձմռանը` մարած կանաչ: Ներկաս տերևի մահվան սպասող գույնն է:
Ապագաս մեռած տերևի գույնն է: Ապագաս նոր ներկապնակի գույնն է: Այնտեղ կան բոլոր գույները` խմբված արևոտ կաթնագույնի շուրջ: Ապագաս բոբիկ ոտքերով գույնն է ներկելու:
Իմ սպասումը երկնքի կապույտ սպիտակն է: Օդային, կարծես բամբակյա, ճերմակի պես հեռու, կապույտի պես իրական: Սպասումիս երկինքը սպիտակ է` պատված կարոտագույն կապույտով:
Արցունքներս անձրևոտ կաթիլագույնն են: Արցունքներս ճաքող սպասումիս լացի գույնն են, արցունքներս երկնքոտ թափանցիկ են:
Քայլերս մթության զգույշ գույնն են: Քայլերս մութ լռության գույնն են, լսելի միայն ինձ, հասկանալի միայն ոտքիս թաթերի վախին, կամաց-կամաց…
Ժպիտս երաժշտության գույնն է, անխոսք մեղեդու գույնն է: Ժպիտս գույների գեղեցկությունից շունչը պահած հիացմունքի գույնն է: Ժպիտս հիշողության գույնն է: Ժպիտս ժպտեցնող անցյալ դարձող ներկայի գույնն է:
Ձայնս սրտիս արնագույնն է: Մեկ տաք, կրքոտ, կարմիր, մեկ հանդարտ, խաղաղված, կաթոտ: Ձայնս սրտի աշխատանքիս արագության մատնիչի գույնն է: Ձայնս կաթիլագույնի, երազանքոտ վարդագույնի, աչքերիս մթության մեջ ապրող բոլոր զգացումների ու զգացմունքների մատնության գույնն է:
Զայրույթս հիասթափագույն դեղինն է: Զայրույթս ցասումագույն անզորությունն է: Զայրույթս ձեռքերիս դողի գույնն է, զայրույթս սրտիս կծկման գույնն է:
Տխրությունս անգույն ձանձրագույնն է: Տխրությունս կոկորդում ապրող կծիկի ճնշող գույնն է, տխրությունս գրելու գույնն է:
Մտքերս գալարվող անորոշության գույնն են: Կասկածս սև օձագույնն է: Նախանձս դեղին մաղձագույնն է:
Կարոտս սպասումալի կսկիծագույնն է: Կարոտս անզոր տխրությունս է, կարոտս կաթնագույն սառնությունն է: Կարոտս հիմարության գույնն է, կարոտս անելանելիության գույնն է:
Ծիծաղս շոկոլադի քաղցր գույնն է: Երջանկությունս գրկախառնության ջերմ գույնն է: Բարությունս քմահաճ երեխայի թուլության գույնն է:
Իսկ ես… Ես ծովի գույնն եմ… 

Tags:

Share:

5 մեկնաբանություն

  1. AnonymousJuly 24, 2011

    Սենց աղջիկներ դեռ կան.. Խոսքեր չունեմ է որ ասեմ, մենակ կասեմ երանի

    ReplyDelete
  2. Mari LoveJuly 24, 2011

    Շնորհակալ եմ :)

    ReplyDelete
  3. AnonymousAugust 01, 2011

    inchi hamar erani es talis ?

    ReplyDelete
  4. AnonymousJanuary 15, 2012

    Es qo nyuterum shat jamanak araj kardacel ei hetaqrqir artahaytutyunner,hiam chem gtnum,xndrumem ogni
    grvac er motavorapes
    du ches tesni icnhpes em jptum,inchpes em surj patrastum,inchpes em qo shapik@ hagnum........shnorhakalutyun

    ReplyDelete
  5. Mari LoveJanuary 15, 2012

    http://mariloveblog.blogspot.com/2011/08/blog-post_28.html

    Խնդրեմ :)

    ReplyDelete