Ինչ-որ տեղ դու շնչում ես, հանգիստ, խաղաղ: Գուցե երկար ոսկրոտ մատներդ գրկել են ծխախոտը, որ պտտում ես ու թեթև թխկացնում մոխրոտ մոխրամանի պատին: Քեզ մոտ լույսերն արդեն հանգե՞լ են: Իսկ անձրև գալի՞ս է:
.jpg)
Այսօր իմ երազների թաղման օրն է: Մեծացել ենք` ես ու երգերս, հուշերս, փափագներս: Ինչու՞ ես ցավեցնում հիվանդ թոքերս, որ հիասթափություն են հազում: Սիրտս, որ գիտեր, թե մեծ է, խեղճացել է, փոքրացել, մի բուռ
.JPG)
Ինչու՞ ինձ լքեցիր այն պահին, երբ ամենաշատն ունեի քո կարիքը: Գրողը տանի, աստված ինքն է որոշում դա: Բայց ես չէի ուզում, երդվում եմ: Ես այնքան էի սիրում քեզ, դու իմ նոր կյանքն էիր,
.jpg)
Փոքրիկ քաղաքի փոքրաչ լույսերը` սառն ու անմասնակից, անտարբեր տողեր են երգում մենության ու հիասթափության մասին: Իմ հույսերը քեզ եմ փաթաթում, ներիր: Դու ուժեղ ես ինձնից. անգամ թե փշրվեմ քեզ մոտ վազելիս, դու հատ-հատ
.jpg)
Իմ քաղաքի արևները, որ ծագել են անամոթաբար ու քուն մտել` անսովորաբար, ինձ սիրել են հենց սկզբից: Եվ կողքիս են եղել իմ ծննդյան առաջին պահից` շոգ ու լուռ հուլիսյան մի տաք օրվանից: Բայց արի
.jpg)
Մրսում եմ, մրսում այն անսեր պահերից, որ պատել են մատներս անքեզ թթվածնով: Չես պատկերացնի երևի, հավանաբար, թե որքան եմ կարոտել սպասումը դեպի քեզ: Երբ շուրջս բոլոր կեղծավոր մարդիկ գտնում են իրենց փուչ երջանկությունը,
.jpg)
Որքա՞ն ստեմ, բառեր հյուսեմ ու զուր մատներս ջարդեմ, որ համոզեմ` ապրում եմ. կողքիդ եմ, և կողքիս չես: Այդպես ճիշտ է, բայց ոչ գեղեցիկ: Գեղեցիկ չէ, երբ իմ հեքիաթներում տեղ չունես, թեև գլխավոր հերոս`
.jpg)
Ես միշտ մտածում էի, որ եթե ունես մի բաժակ տաք թեյ, և դրսում կաթող անձրևը չի հասնում անգամ ականջներիդ, ապա ամեն ինչ լավ է: Պարզվում է, որ որպեսզի ամեն ինչ լավ լինի, թեյն
.jpg)
Ներիր, խնդրում եմ, ներիր: Շշնջացի, բացականչեցի, տողադարձեցի հազար ներիր-ներ, բայց ի՞նչ. քեզ մո՞տ եկա: Որպես քաղցր թմրանյութ սիրում եմ քեզ և երբ քեզ հետ եմ, գտնում եմ ինձ ու սիրում ինձ: Կյանքում մեկ
.jpg)
Ամեն ցերեկ կամ երեկո մենք բարևում էինք իրար: Դե միշտ այդպես է. դուք ապրում եք նույն բակում և արդեն իսկ ինչ-որ ընդհանուր բան ունեք: Հատկապես երբ ապրում եք կողքի մուտքերում, այն էլ` վերջին
Ինչ-որ շատ տարօրինակ բան կա նրանում, որ ոչինչ չգիտեմ քո մասին, բայց հպարտորեն ինքս ինձ հայտարարել եմ, որ մենք հարազատներ ենք: Մենք հանդիպում ենք ամեն օր. դու նստում ես այդտեղ, իսկ ես անշտապ
Աղմկոտ ու փոշոտ քաղաքը, որի փողոցները ճկվում են ավտոմեքենաների և մարդկանց հոգսերի ծանրությունից, այս գիշեր ողբում էր իմ և քո մահը: Այսօր առավոտյան լուրերով հայտնեցին, որ նախորդ գիշեր քաղաքի բանուկ փողոցներից մեկի վրա
Ամեն անգամ, երբ քաղաքի թաքստոցներում գլուխդ կրծքիս դրած հանգիստդ էիր առնում, մտքիս էր գալիս, թե ինչպես մի անգամ ասացիր, որ ինձ նմանների հետ չեն ամուսնանում: Մատներս խառնում էի մազերիդ հետ, շրթունքներս սահեցնում մաշկիդ
.jpg)
Դու ինձ միշտ տեսնում էիր իմ ամենաանփույթ հագուստով: Ի՞նչ արած. ամենատաք հագուստը միշտ անփույթ տեսք է ունենում: Շքեղ սրճարանները մեզ համար միայն այն բանի համար էին, որ այնտեղ ճաշող մարդկանց լեզու ցույց տայինք
Bonjour ու բարի գալուստ
