Այդպես ճի՞շտ է

Դու խոստացար, որ մինչև մահը չբաժանի մեզ, կլինես կողքիս, բայց մահացար մեզնից էլ շուտ, այդպես արդա՞ր է: Դու խոստացար, որ կմոռանամ ամեն ցավ ու հիվանդ միտք, բայց սիրտս փշրվել է հազար մասի, ու սարսափելի ցավում են հատիկ-հատիկ մասնիկավոր սիրտս, միտքս, հոգիս, այդպես ճի՞շտ է: Ես խոստացա, որ մինչև վերջին շունչս կապրեմ քեզնով ու քեզ համար, բայց դավաճան քամիների հետ սլացա այնտեղ, որտեղ չկայիր, ինչու՞ այդպես վարվեցի: Մենք խոստացանք, որ կյանքը մի փոքրիկ արկած կլինի, մենք` աճպարար, բայց ստացվեց այնպես, որ վայր ընկանք մեր բարձրություններից, փշուր-փշուր եղանք մեր երազների հատակներում, և ավարտվեց ամենը, այդպե՞ս է կարգը: Եվ ո՞վ է մեղավոր իմ ներկա գորշության մեջ, դու՞, ե՞ս: Ես հոգնել եմ մեղավորներ փնտրելուց, հոգնել եմ քո մասին մտածելուց, մեր ապրած ամեն վայրկյանը հիշելուց ու այդպես էլ մեզ չպատահած երջանկությունը պատկերացնելուց: Դու չդարձար ինձ ամուսին, ես` քեզ կին, մենք չունեցանք երեխաներ և չվիճեցինք նրանց անունների համար: Դու ինձ համար զգեստներ չգնեցիր, իսկ ես այդպես էլ չիմացա, թե առավոտյան որքան թունդ սուրճ ես ըմպում: Մենք չարթնացանք միասին, դու ինձ ծաղիկներ չնվիրեցիր, իսկ ես փողկապդ չկապեցի: Մենք չվիճեցինք, և ես ջարդուփշուր չարեցի տան սպասքը, դու ինձ չսանձեցիր ու չսիրեցիր այնպես մոլագարորեն, որքան ես հիմա քեզ կարոտում եմ: Այսպես ճի՞շտ է: Դու կարդում ես տողերս, գուցե ոչինչ չես զգում, գուցե ես էլ այսքան ժամ բաժանումից հետո քեզ տեսնելիս ոչինչ չզգամ, գուցե ավելի խենթանամ դրանից, որովհետև գոնե հիմա ես ապրում եմ մեր մասին հիշողություններով: Իսկ դու ինձ նման ամեն երկուշաբթի որոշու՞մ ես մոռանալ ինձ, թերթել իմ էջն ու շարունակել ապրել: Իսկ քեզ մոտ ստացվու՞մ է: Ես դեռ ձախողում եմ: Այդպես արդա՞ր է... 

Tags:

Share:

5 մեկնաբանություն