Վայրկյանները
պար են կապել սրտիս աշխատանքի հետ, թիկ-թակ, թիկ-թակ, կանգ, շունչ, թիկ-թակ, թիկ-թակ…
Սիրտս հրաժարվում է ինձնից, իսկ դա նշանակում է, որ մի բան այն չէ. ես սխալվել եմ,
սայթաքել եմ ինչ-որ մի տեղ, որ այդքան էլ հեռու չէ: Եվ որքան էլ փորձեմ մխրճեմ ինձ
հեռու սեփական մտքերիցս, ամեն նշան ու կետ ինձ հետ է բերելու ու գցելու սխալներիս ճահիճը:
Հոգնություն, որ չի վերածվում հանգստության, որքան էլ ջանամ: Ամենասարսափելին ինքդ
քեզ հետ մենակ մնալն է, երբ երաժշտությունն անգամ չի կարող լռեցնել սեփական մտքերդ,
որ ոռնում են ուղեղումդ, քաշում մազերդ, քեզ պատեպատ տալիս: Ամենասարսափելին գիշերը
քնելուց առաջ առաստաղին նայելն է, երբ թվում է, թե սխալներդ ասեղների պես թափվելու
են դեմքիդ ու չեն սպանելու, սակայն շատ մեծ ցավ են պատճառելու: Ամենասարսափելին ինքդ
քեզ կործանելն է…
.jpg)
.jpg&description= Վայրկյանները պար են կապել սրտիս աշխատանքի հետ, թիկ-թակ, թիկ-թակ, կանգ, շունչ, թիկ-թակ, թիկ-թակ… Սիրտս հրաժարվում է ինձնից, իսկ դա նշա...){kind=link}
1 մեկնաբանություն
Ամենասարսափելին ինքդ քեզ կործանելն է… գիտակցաբար կործանելը :(
ReplyDelete