Երազումս...

Երազումս քեզ տեսա: Իբրև եկել էի քեզ մոտ, այդտեղ` հեռու: Երազումս աչքերս բացեցի ու քեզ տեսա: Այնքան մոտ էիր, այնքան իրական: Ցանկացա և ավելի մոտեցա քեզ: Մատներով դիպա այտիդ ու հասկացա, որ երազումս ամեն ինչ իրական է: Իրական ես դու երազումս, շոշափելի: Այնքան շոշափելի երազ էր, այնքան շոշափելի դու էիր: Ցանկացա և գրկեցի քեզ: Ես` ինչպես միշտ քեզնից փոքր, դու` ինչպես միշտ ինձնից տաք: 

Երազումս չէիր խոսում. չէի խոսում և ես: Եվ ընդհանրապես շատ տարօրինակ երազ էր... Երևի երազանք էր, քան երազ: Երևի... Ո՞վ գիտե... 

Երազումս քեզնից բացի ոչինչ չէի տեսնում, բայց ամեն կողմից ինչ-որ ճնշում էի զգում: Ինչ-որ բան անընդհատ ցանկանում էր ինձ կոտրել, քեզնից հեռու վանել, իսկ ես ամուր սեղմվել էի քեզ, ու ինչքան էլ այդ ուժը փորձում էր ինձ քեզնից հեռու տանել, ես ավելի ամուր էի քեզնից բռնվում: Ընդհանրապես շատ տարօրինակ երազ էր: Հաստատ երազանք չէր: Հաստատ... Ո՞վ գիտե...

Երազումս քեզ տեսա: Իբրև կողքիս էիր, պաշտպանում էիր անպաշտպան անմեղությունս: Երազումս կրկին լիարժեք էի և ոչ անթև, անլույս, անխորըշունչ ընկած մի մեկը... Երազումս այնպես էր, ինչպես հազվադեպ...